Geschreven door: Renate Baidjoe-Fioole Wijkverpleegkundige/Zorgmanager bij UmbraZorg

In de afgelopen jaren heb ik gezien hoe complex onze werkprocessen zijn geworden. Niet alleen in de wijkverpleging, maar in talloze sectoren. We zijn verstrikt geraakt in een web van protocollen, procedures en richtlijnen. Hoewel deze ongetwijfeld van belang zijn voor het waarborgen van kwaliteit en veiligheid, vraag ik me af: zijn we de essentie van ons werk uit het oog verloren? Het is tijd om terug te gaan naar de basis, om weer op één lijn te komen. Niet alleen binnen mijn sector, maar overal.

Terug naar de basis gaan betekent voor mij allereerst dankbaarheid tonen voor de medewerkers. Zij zijn het hart van elke organisatie. Hun inzet, passie en toewijding maken het verschil. Ik heb geleerd dat we het samen moeten doen. Twee kunnen immers meer dan één om verandering te brengen. Dit betekent ook dat er respect moet zijn in beide richtingen – van werknemers naar managers en vice versa. We moeten dezelfde focus hebben en erkennen dat we het niet alleen kunnen.

Ik heb ontdekt dat het cruciaal is om te weten wie je werknemers zijn. Maar het is even belangrijk om te weten wie je baas is. Wie is hij of zij echt? En elkaar zien als mens, met ieder zijn eigen bergen om over te komen, dat is essentieel. We moeten bereid zijn elkaar te helpen en elkaar te respecteren, ongeacht onze positie of titel.

Soms betekent dit dat we het anders moeten aanpakken dan wat de regels voorschrijven. Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld: durf ik tegen alle regels in te gaan en te doen wat goed voelt voor mij? Durf ik een ommekeer te brengen in wat er wordt opgelegd en te gaan staan voor wat goed is voor mijn bedrijf, mijn werknemers, mijn organisatie? Het antwoord is ja. Ja, omdat ik geloof dat echte verandering begint met de moed om anders te durven zijn.

Het is niet altijd gemakkelijk geweest. Er waren momenten dat ik twijfelde, momenten waarop ik me afvroeg of ik wel de juiste keuzes maakte. Maar dan herinnerde ik me waarom ik deze weg insloeg: om een omgeving te creëren waarin iedereen zich gewaardeerd voelt, waarin samenwerking en respect centraal staan, en waarin we ons gezamenlijk inzetten voor het grotere goed.

We leven in een tijd waarin verandering niet alleen mogelijk, maar ook noodzakelijk is. Laten we die verandering omarmen. Laten we de moed hebben om terug te gaan naar de basis, om opnieuw te verbinden met de kern van ons werk en met elkaar. Laten we samen bouwen aan een toekomst waarin we niet alleen onze organisaties, maar ook onszelf en elkaar, naar een hoger niveau tillen. Dit is geen eenvoudige taak, noch is het een die we overnacht kunnen volbrengen. Het vereist toewijding, moed en vooral een onwrikbaar geloof in de kracht van collectieve actie. Het vereist dat we elkaar zien als individuen met unieke bijdragen, dat we elkaars lasten erkennen en bereid zijn om, waar mogelijk, die lasten samen te dragen.

In mijn ervaring is de ware kracht van een organisatie, of het nu in de wijkverpleging is of in een andere sector, de menselijkheid die we met ons meebrengen. Het zijn de persoonlijke verhalen, de gedeelde lachen en zelfs de gezamenlijk overwonnen uitdagingen die ons binden. Deze menselijkheid is wat ons in staat stelt om niet alleen als individuen, maar ook als collectief naar een hoger niveau te tillen.

Dus ja, naar een hoger niveau tillen… dat is waar mijn zin eindigt, maar het is slechts het begin van de reis die voor ons ligt. Een reis die we, met respect voor elkaar en een gedeelde visie, samen kunnen ondernemen. Laten we die reis vandaag beginnen, met open harten en een bereidheid om het anders aan te pakken, om echt het verschil te maken. Niet alleen voor onszelf, maar voor iedereen om ons heen.