Geschreven door: Miloe Groot werkzaam als Verpleegkundige bij UmbraZorg

Mijn reis naar de zorg

Mijn reis naar de zorg begon met het leren kennen van mezelf, voordat ik goed voor anderen kon zorgen. Dat inzicht was cruciaal bij mijn keuze voor een carrière in de zorg. Door te begrijpen wie ik ben, weet ik wat ik wil en kan ik met kracht en zekerheid keuzes maken. Maar dat is vaak gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Toen ik twee jaar geleden bij Umbra Zorg terechtkwam, was ik op zoek naar een stageplek als leerling mbo-verpleegkunde. Eigenlijk was ik wel klaar met de zorg. Ik dacht: nog even doorzetten, het diploma halen en dan iets anders gaan doen. Terwijl ik zo dacht, diende zich een prachtig idee aan: reizen en de wereld verkennen! Mijn droom was Australië. Naarmate het einde van mijn stage naderde en ik nog steeds niet zeker wist of dit wel het juiste beroep voor me was, begon het idee van reizen steeds aantrekkelijker te worden. Ik vond een vriendin die ook mee wilde en daar gingen we, reizen, herinneringen maken en tussendoor in Nederland wat werken. Bij Umbra Zorg kon ik een klein contract behouden, want op de een of andere manier kon ik de zorg toch niet helemaal loslaten.

De wereld en mijzelf ontdekken

Nu, 9 maanden later en na 3 maanden door Australië te hebben gereisd, voelde ik daar de vrijheid. Ik heb zelfs kangoeroes geaaid en iets gedaan wat ik nooit had verwacht: uit een vliegtuig springen! Gelukkig wel met een parachute natuurlijk :). Na een korte tussenstop thuis ben ik verder gereisd naar Thailand en Bali. Daar heb ik genoten van de zon, de andere cultuur en een minder welvarende omgeving. Maar ik heb ook gesnorkeld tussen schildpadden en roggen, gedoken tussen de vissen en van dichtbij olifanten bewonderd. Ik heb volop genoten en had vooral veel tijd om na te denken en mezelf te ontdekken. Plotseling moest ik voor mezelf zorgen, reisplannen maken en tegenslagen overwinnen, want die hebben we zeker gehad. Hoe ga ik hiermee om en waar liggen mijn kwaliteiten? Ik heb het ontdekt en ben daardoor bewuster geworden van mezelf. Ik heb gezien hoe iedereen anders is, door opvoeding, eigenwaarde en gebeurtenissen. Of gewoon door de plek waar je opgroeit en de welvaart die daar op dat moment is.

In Australië voelde ik de druk om meteen te moeten beslissen wat ik na mijn tussenjaar wilde gaan doen. Tijdens de tweede reis heb ik dit losgelaten en vooral genoten. Ik vond rust en heb naar mezelf geluisterd. Een week voor mijn terugkeer in Nederland zat ik op het strand en werd het me duidelijk. De zorg is toch voor mij weggelegd: iets kunnen betekenen voor mensen, de waardering voelen en krijgen. En soms gewoon lekker kletsen, zelfs als je het verhaal al voor de derde keer hoort. Dat is wat werken in de zorg voor mij zo mooi maakt: dat extra beetje zorg kunnen geven, dat wil ik doen!

En nu?

Na mijn besluit dat de zorg iets voor mij is, besefte ik ook dat ik een uitdaging gemist heb tijdens mijn eerdere stages. Om verder te groeien en de uitdaging echt aan te gaan, begin ik in september aan hbo-verpleegkunde. Zelfs na 5 maanden van afwezigheid krijg ik de kans om mijn opleiding bij Umbra Zorg voort te zetten. Dit toont aan hoe goed Umbra Zorg zijn medewerkers faciliteert en ondersteunt in hun groei en ontwikkeling. En nee, ik heb absoluut geen spijt van de keuze om er even tussenuit te gaan. Door al deze prachtige plekken, bijzondere ervaringen en mezelf beter te leren kennen, weet ik wie ik ben en hoe ik in elkaar zit. En daar hoort de zorg ook bij. Nu ik weer aan het werk ben, is het me maar al te duidelijk geworden dat je moet genieten van het leven en dankbaar moet zijn voor de liefde om je heen. Pak de kansen en geniet van de mooie plekken en dingen op de wereld. Voor je het weet, ben je oud. En oud worden is een mooie zegening, maar oud zijn is niet meer zo leuk. Daar ben ik inmiddels wel achtergekomen.